Życie potrafi być bardzo nieprzewidywalne. Jeszcze jakiś czas temu na tragedie innych ludzi, na ciężkie choroby, na śmierć bliskich, biedę, patrzyłam ze współczuciem ale i ze słowami - dobrze, że mnie to nie spotkało.
Tymczasem okazało się, że moje życie zostało inaczej zaplanowane, choć na pewno nie przeze mnie. Moja rodzina dostała do dźwigania ogromny ciężar, który spowodował, że nasze życie przewartościowało się o 180 stopni. Czy się skarżę, czy mam żal? Myślę, że nie. Ufam, że to, co nas boli, co dotyka nas najbardziej, ma swój sens i że kiedyś zrozumiem, jak bardzo nam to było potrzebne.
Doceniam te dobre strony tej sytuacji. Jedną z nich jest niewątpliwie poznawanie ludzi - ich szczerości, dobroci, bezinteresownych gestów, którymi okazują nam wsparcie w tych trudnych chwilach. Wiele znajomości, których wydawało mi się tak dużo miałam, musiałam zweryfikować, gdy okazało się, że tej próby nie przeszli razem z nami. Przyznam się, że bardzo mnie postawa niektórych z nich zabolała. Odkryłam intencje ludzi, którym na mnie zależy, którzy chcą właśnie teraz przy mnie trwać. Poznałam sporo dotychczas mi obcych albo prawie obcych ludzi, którzy bezinteresownie wyciągają do nas rękę i to w takich gestach, które mnie głęboko wzruszają. To jest dla mnie naprawdę nowe uczucie.
Znacie przysłowie stare jak świat - Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie? Podpisuję się pod tym obiema rękami. Niewątpliwie dużą moc i energię dają mi ludzie, którzy przy nas są, często nie koniecznie fizycznie przez barierę kilometrów, pomagają słowem, gestem czy modlitwą, ludzie którzy się nie odwrócili przerażeni całą sytacją, która nas spotkała.
Tym właśnie ludziom pragnę z całego serca podziękować.
A z czym jestem teraz? Idziemy dalej, walczymy i wierzymy. Staramy się żyć Tu i Teraz, doszukiwać się tych promyków słońca, które pozwalają rano wstać i uśmiechnąć się do świata.
Poniższa karteczka została wykonana dla osoby, której mój mąż chciał osobiście podziękować. Dużo tej osobie mąż zawdzięcza i taką formą ta wdzięczność została wyrażona. A jako że słów było wiele, potrzeba było aż trzech stron wewnętrznych na ich przelanie.
